سقوط برلین
 
صنایع نظامی
MILITARY

 

 تاریخ : 15 آوریل الی 2 ماه می 1945

 مکان : برلین، پایتخت آلمان نازی

 طرفین درگیر : اتحاد شوروی و  آلمان نازی

 فرماندهان طرفین :

 اتحاد شوروی : گئورگی ژوکف ، کنستانتین روکوسوسکی ، ایوان کونیف

 آلمان نازی : گوتارد هاینریسی ، کورت فون تیپلس ، فردینان شوئرنر ، هلموت ریمن ، هلموت ودینگ

 قوای طرفین :

 اتحاد شوروی : 2.500.000 سرباز ، 6.250 تانک ، 7.500 هواپیما ، 41.600 توپ

 آلمان نازی : 766.750 سرباز ، 2.224 تانک ، 9.303 توپ

 تلفات طرفین :

 اتحاد شوروی : 81.116 کشته و مفقود ، 280.251 نفر زخمی ، 1.997 تانک ، 2.108 توپ ، 917 هواپیما

 آلمان نازی : 880 هزار کشته ، 479.298 اسیر ، 22 هزار غیر نظامی

 

برلین, آماج حملات ارتش سرخ 
 
نبرد برلین با حمله ارتش سرخ شوروی به خط دفاعی برلین آغاز شد . به دلیل تلفات ارتش آلمان در طی 6 سال جنگ مداوم در اروپا ، ارتش آلمان به شکلی جدی با کمبود مردان بالای 18 سال مواجه بود و پسران و دختران عضو جوانان هیتلری به خدمت زیر پرچم فراخوانده شدند . بیشتر قوای مدافع برلین را این جوانان و نوجوانان فاقد آموزش تشکیل می دادند . علاوه بر این عده، یک لژیون از افراد اس اس فرانسوی مهمترین قوای شاخص مدافع برلین به حساب می آمد .


نوجوانان آلمانی برای دفاع از برلین به خدمت زیر پرچم فراخوانده  شدند

تعرض ارتش سرخ به سوی برلین پس محاصره آن بوسیله حملات متحد المرکز از همه طرف به عمل می آمد. در این موقع پادگان برلین عبارت بود از 2 سپاه، سپاه سوم زرهی اس.اس. وسپاه سوم مزبور مرکب از 7 لشکر بوده که سه لشکر آن موتوریزه و یکی زرهی بود به همراه شش هنگ مستقل و بیش از 170 گردان مختلف،ازجمله گردانهای فورکشتورم.                                                                      

دفاع برلین به ژنرال توپخانه (ویدلینگ هلموت) محول شده بود، ولی در مقر فرماندهی، در عمق زمین، شخص هیتلر و گوبلز وزیر تبلیغات آلمان نازی نیز حضور داشتند. از 20 الی 21 آوریل تا لحظه ای که نیروی برلین تسلیم شد، در خیابانها و معابر برلین رزمهای شدیدی در جریان بود. در مدت چندین روز برلین در زیر بمباران نیروی هوایی و توپخانه دورزن روسیه قرار داشت. در حینی که ارتش سرخ به برلین نزدیک می شد، توپخانه شوروی با کالیبرهای کوچکتر، حتی مین اندازها وکاتیوشاها نیز در بمباران شهر شرکت می نمودند. تمام برلین را آتش فرا گرفته بود. ابر غلیظ دود و گرد و خاک آسمان برلین را به رنگ زردی در آورده بود.              
آلمانها برای دفاع خیابانها، به سنگر بندی مستحکمی مبادرت و جلوی آن را مین گذاری نموده و طول خیابانها را زیر آتش شدید توپخانه، مین انداز و مسلسل قرار داده بودند. نیروهای شوروی از تاکتیک آلمانها خبردار شده ولذا در طول خیابانها حرکت نکرده و بلکه خانه ها و حیاطها و زیرزمینها را به یکدیگر متصل ساخته و معبر پیشروی خود قرار می دادند. جنگ شدید مدافعان و قوای مهاجم اتحاد شوروی باعث خرابی و توقف مترو و تراموا و از کار افتادن خدمات شهری مانند تلفن ، آب ، برق و شبکه توزیع مواد غذائی گردید

در همان زمان که رزم روی زمین در جریان بود، پیکارهای شدیدی نیز در زیر زمین به عمل می آمد. شورویها خانه هایی را که آلمانها مبدل به نقاط اتکا نموده بودند، به وسیله آتش توپخانه و یا مواد منفجره خراب می کردند.

توپخانه ارتش سرخ در حال گلوله باران برلین

مبارزه با سازمانهای دفاعی آلمان ها کنار رود (اودر) مخصوصاً در آبادیهای بزرگ در حومه برلین و در خود آن شهر مستلزم مهارت زیادی از طرف توپ چی های شوروی بود. روش اصلی آنها آتش مستقیم بود که برای این منظور توپهای 152 و 202 میلیمتری خود را در 400 -500 متری هدف قرار می دادند و با تیراندازی از توپها به قسمت پایین خانه هایی که شدیداً دفاع می شد، توپچی های روس موفق به تخریب تمام آن خانه ها شده و بدین طریق مدافعین در زیرخرابه های آن مدفون می گردیدند. در رزمهای داخل شهر گروههای هجوم شوروی که نقاط اتکا اصلی را متصرف شدند، نقش  مهمی را ایفا می نمودند.  گروه مزبور معمولاً مرکب از افراد مسلح به تفنگهای خودکار و واحدهای حفار و تخریب و چند اراده توپ، از جمله توپهای کالیبر بزرگ تا 152 و حتی 203 میلیمتری بودند. غالباً به ترکیبات این گروههای هجوم توپهای خودکششی  و ارابه های جنگی نیز  اضافه می گردید.                                                                     

افراد مهندس و حفار شوروی در این پیکارها تلاش فراوان کردند. آنها غالباً برای ایجاد معابر در میدانهایی که عمیقاً و به طور متراکم مین گذاری شده و برای مین گذاری جاده ها، ساختمان و تعمیر پلها و پاک کردن خیابانها از مین و انفجار نقاط اتکاء و خانه هایی که از طرف آلمانها دفاع می شدند، مامور می گردیدند.                          

در پی حملات ارتش سرخ  به برلین مهاجمین از دو طرف عمیقاً به داخل شهر پیشرفت کردند. پیشرفتگی شمالی شوروی را نیروهای ژنرال چویکوف تشکیل می داد که متوجه مرکز شهر یعنی عمارت ریشتاک بودند. از سمت خاور و شمال خاوری ژنرال برازارین به تعرض خود ادامه می دادند، از سمت باختر واحدهای ژنرال پرخورویچ مشغول پیشروی بوده و از طرف جنوب یکانهای جبهه اول اوکراین پیشروی می کردند. روز 28 آوریل نیروهای ژنرال کوزنتسف که از طرف شمال پیش می رفت از رود (اشپره) عبورکرده و به ناحیه مرکزی برلین  (شارلوتن بورک) حمله ور گردیدند. در عین حال قسمتی از آن نیرو از کانال (فربین دونگس) گذشته و داخل (مااوپیت)

روز 30 آوریل واحدهای ژنرال کوزنتسف از سمت شمال به طرف (تریگارتن) که پارک مرکزی شهر بوده و عمارت ریشتاگ در آنجا واقع بود، رخنه کردند و در آن روز سربازان گردان سروان (نه اوسترویف) پرچم سرخ را بر فراز عمارت ریشتاگ برافراشتند. در همان موقع نیروهای ژنرال چویکف تعرض خود را توسعه می دادند. روز 27 آوریل نیروی نامبرده (تمپلهف) را که فرودگاه مرکزی برلین بود، به تصرف در آورده و روز 30 آوریل به حدود جنوبی تیرگارتن رسید. واحدهای ارتش سرخ که از سمت خاور پیشروی می کردند همچنین به تیرگارتن نزدیک شدند. نیروهای جبهه اول اوکراین برزنهای جنوب باختری شهر را از قوای آلمانی پاک کردند.

شلیک کاتیوشاهای روسی در داخل برلین

 با فرا رسیدن شب 22 آوریل ارتشهای تحت فرماندهی مارشال کونیف خطوط دفاعی جنوب برلین را در هم شکسته و وارد برلین شد. خطوط دفاعی برلین چنان اسف انگیز بود که مردم برلین می گفتند که روسها برای تسخیر برلین به دو ساعت و ربع وقت احتیاج دارند دو ساعت برای خندیدن به وضعیت دفاعی شهر و یک ربع ساعت برای حمله و تسخیر شهر.                                                                   

اگر چه ژنرال کونیف اولین فرمانده روسی بود که وارد برلین شده بود ولی پس از آنکه استالین تصرف نهایی شهر را بین مارشال ژوکف و او تقسیم کرد، رایشتاک (مجلس آلمان)که قرار بود پرچم شوروی در آنجا نصب شود در منطقه اشغالی ژنرال ژوکف  قرار گرفت و او به عنوان فاتح اصلی برلین معرفی شد.  

                                
سربازان روسی پرچم شوروی را بر فراز رایشتاک نصب می کنند

ارتش سرخ شوروی بی اعتنا به مقاومت اندک مدافعان خسته و بی انگیزه آلمانی، برلین را در حالی که به یک شهر مخروبه تبدیل شده بود تصرف کرد.

 بدین ترتیب برخورداری نیروهای شوروی از برتری کامل توپخانه، پشتیبانی هوایی نیرومند، نیروی انبوه زرهی و شمار بسیار بیشتر نفرات سبب شد که ارتش آلمان نتواند بیش از این مقاومت کند.

 

 

 

خود کشی هیتلر

مقامات ورماخت، ارتش آلمان، به آدولف هیتلر 56 ساله اطلاع دادند که هیچ راهی برای فرار وجود ندارد. هیتلر که همواره گفته بود هرگز شخصاً تسلیم نمی شود تصمیم گرفت خودکشی کند.

بمباران و گلوله باران توپخانه ای ارتش سرخ، برلین را به تلی از آوار و خاکستر و آتش تبدیل نموده بود. با نزدیک شدن قوای ارتش سرخ به پناهگاه و پس از رسیدن خبر فتح مجلس ملی آلمان موسوم به رایشستاگ، هیتلر  و  اوا براون  در حالی  که  فقط   یک  روز از ازدواج  رسمی  آنان  می گذشت،  در  روز 30 آوریل 1945 پس از کشتن سگ خود موسوم به بلوندی اقدام به خودکشی کردند . هیتلر دستور داده بود که پس از مرگ جسدش را بسوزانند. هیتلر پیش از مرگ، دریاسالار دونیتس فرمانده نیروی دریایی آلمان را به عنوان رئیس دولت و دکتر گوبلز را به صدارت اعظمی گمارد.
 پس از مرگ هیتلر، دکتر ژزف گوبلز و همسرش پس از کشتن تمام فرزندانشان با سم سیانور با شلیک گلوله به طور همزمان خودکشی کردند. نیروهای شوروی پس از تصرف پناهگاه، بقایای جسد هیتلر را بیرون آورده و به مسکو منتقل کردند.
دریادار دونیتز ،جانشین هیتلر، با اعزام نمایندگانی به ستاد فرماندهی آیزنهاور رسما در 8 ماه می 1945 ترک مخاصمه را قبول نمود و به نشانه پیروزی و  پایان جنگ در اروپا ( درحالی که جنگ در شرق دور همچنان ادامه داشت و ژاپن به مقاومت بی ثمر خود ادامه می داد ) ناقوس کلیساها به صدا در آمد و روز پیروزی اعلام شد .

 

 

 

پس از سقوط

 با اعلام پیروزی و پایان جنگ در کشورهای متفقین مانند انگلستان و فرانسه و آمریکا مردم به خیابانها ریختند و به جشن و پایکوبی برای پیروزی در جنگی خانمان سوز که تلفاتی معادل 62 میلون نفر داشت پرداختند، درحالی که در برلین و آلمان حاکمیت سقوط کرده بود،  نظام سیاسی واداری و اقتصادی فرو پاشیده بود و  فقر ، محرومیت و بیماری و نیز مبهم بودن سرنوشت بسیاری از افراد برای اعضای خانواده شان و نیز سرافکندگی ناشی از یک شکست دیگر برای ایشان به یادگار مانده بود .

 

با پایان نبرد، برلین به ویرانه ای تبدیل شده بود

 به دلیل تلفات بالای نفوس و علی الخصوص مردان، بسیاری از خانواده ها سرپرست خود را از دست دادند و بعضی از خانواده ها و تیره ها کاملا منقرض گردیدند . در جریان بمباران شهرهائی مانند برلین و هامبورگ و درسدن بعضاً تمام اعضای یک خانواده از بین رفتند . پس از پایان جنگ زنان آلمانی حتی برای تامین آب آشامیدنی خود با مشکل مواجه بودند و بیماریهای روانی و عصبی بسیار شایع شد و سرانجام نظام اجتماعی آلمان به گونه ای از هم فرو پاشید که دیدن زنان خود فروش در برلین امری عادی و تقریبا روزمره محسوب می شد.
تاریخ به وسیله فاتحان نوشته می‌شود و گاه هیچ فرصتی به قربانیان برای بیان زوایای دیگر آن داده نمی‌شود. در کتاب زنی در برلین، مارتا هیلرز با قلمی شیوا توضیح می‌دهد که چگونه برلینی‌ها برای بقا مبارزه می‌کردند، از انفجار بمب‌ها فرار می‌کردند و اجساد را از زیر آوار بیرون می‌کشیدند.
تعداد زنانی که بعد از شکست آلمان مورد تجاوز قرار گرفتند، هنوز به درستی مشخص نیست ولی تصور می‌رود تعداد آنها صدها هزار نفر باشد. بسیاری از این قربانیان مانند مارتا به صورت مکرر مورد تجاوز قرار گرفته بودند. بر اساس برآورد کتاب دیگری با عنوان «سقوط برلین در سال ١٩۴۵»، ٧/٣ درصد کودکانی که در برلین در سالهای ١٩۴۵و ١٩۴۶به دنیا آمدند، پدران روسی داشتند.

زنان آلمانی در حال شستشوی لباس با آب سرد در خیابانهای برلین اشغالی
 
هنگامی که انگلیسی‌ها به برلین رسیدند، افسرها با دیدن دریاچه‌های مملو از زنانی که پس از تجاوز خودکشی کرده بودند، شوکه شدند. سن و سال قربانیان اهمیتی نداشت، دامنه سنی آنها از 12 تا 75 می‌رسید. پرستاران و راهبه‌ها نیز در بین قربانیان بودند. برخی از زنان تا 50 بار مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
با پایان گرفتن جنگ، از شهرهای بزرگ آلمان جز ویرانه ای برجای نمانده بود و بدین سان ارتش نازی، جنگ را در ویرانه های برلین باخت و عمر رایش سوم که قرار بود هزارسال دوام بیاورد پس از 12 سال به پایان رسید. چ

منبع:newcoy.persianblog.ir


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:



 
 
نویسندگان
پیوندها
آخرین مطالب